Resesyon, ekonomideki genel düşüş trendini tanımlayan bir terimdir. Genellikle gayrisafi yurt içi hasılanın (GSYİH) iki veya daha fazla ardışık çeyrekte azaldığı dönemlerde ekonomi resesyona girmiş kabul edilir. Resesyon, ekonomik durgunluğa işaret eder ve işsizlik, düşen üretim ve tüketim gibi olumsuz sonuçları vardır.

Resesyonun çeşitli nedenleri olabilir. Bunlar arasında hükümet politikaları, tüketici güvenindeki azalma, finansal krizler veya dış şoklar (örneğin bir doğal afet veya küresel pandemi) bulunabilir.

Ekonomi resesyona girdiğinde genellikle aşağıdaki etkiler görülür:

1. İşsizlik Artar: İşletmeler daha az gelir elde eder ve dolayısıyla işçi çıkarmaya başlarlar. Bu, işsizlik oranlarının yükselmesine neden olur.

2. Tüketim Düşer: Tüketicilerin harcamaları genellikle azalır çünkü insanlar işlerini kaybeder veya maaş kesintisi yaşarlar. Bu, ekonomik durgunluğu daha da derinleştirir çünkü işletmeler daha az gelir elde eder.

3. Yatırımlar Azalır: İşletmeler ve bireyler genellikle belirsiz ekonomik koşullar nedeniyle yatırım yapmayı durdurur. Bu, ekonomik büyümeyi daha da yavaşlatır.

4. Kamu Borcu Artar: Hükümetler genellikle ekonomiyi canlandırmak için harcamalarını artırır veya vergileri düşürür, bu da kamu borcunun artmasına neden olur.

Resesyonun ekonomi üzerindeki olumsuz etkilerine rağmen, bazen gerekli bir düzeltme olarak görülür. Çünkü ekonomi çoğu zaman hızla büyür ve bu da genellikle aşırı spekülasyon, kötü yatırım kararları veya sürdürülemez borç seviyelerine yol açar. Resesyonlar, ekonomiyi sürdürülebilir bir büyüme yoluna geri döndürebilir, kötü yatırımları ve aşırı borçlanmayı temizleyebilir.

Ancak, resesyonların etkileri her zaman eşit dağılmaz. Genellikle düşük gelirli insanlar ve ekonomik olarak savunmasız topluluklar, iş kayıpları ve gelir düşüşleri nedeniyle daha fazla etkilenir. Bu nedenle, resesyon sırasında sosyal destek programlarının ve hükümet yardımının önemi artar.

Ekonomik politika yapıcılar, resesyonları yönetmek için genellikle iki ana strateji kullanır: mali politika ve para politikası. Mali politika, hükümet harcamalarını ve vergileri düzenler, para politikası ise merkez bankaları tarafından faiz oranlarını ve para arzını kontrol eder.

Resesyon sırasında, bir hükümet genellikle kamu harcamalarını artırabilir veya vergi indirimleri sağlayabilir - bu, ekonomiyi canlandırmak için tasarlanmış bir mali teşvik olarak adlandırılır. Merkez bankaları, faiz oranlarını düşürerek ve bankaların daha fazla kredi vermesini teşvik ederek para politikasını gevşetebilir.

Her iki strateji de tüketicilerin ve işletmelerin harcamalarını ve yatırımlarını teşvik etmeyi, böylece ekonomik aktiviteyi canlandırmayı ve işsizliği azaltmayı hedefler. Ancak bu politikaların etkinliği, ekonominin belirli durumuna ve politikaların uygulanma şekline bağlıdır. Ayrıca, resesyonun süresi ve derinliği üzerinde de etkisi olabilir.

Resesyonlar genellikle kısa süreli olmasına rağmen, bazen daha uzun süreli ve daha ciddi bir ekonomik gerileme olan bir depresyona yol açabilirler. Ancak, politika yapıcılar genellikle bir dizi araç kullanarak (örneğin para politikası veya mali teşvikler) ekonomiyi canlandırmaya ve resesyonun etkilerini hafifletmeye çalışır.